Exotische stationsnamen in Vlaanderen
Bestemmingen als Melkouwen, Muizen of Wolfstee ogen niet meteen exotisch, maar zijn wel bereikbaar per trein. Ja, met de trein over het spoorwegnet in de provincie Antwerpen. In de afgelopen decennia werden meerdere stations gesloten, maar Kalmthout met zijn prachtige natuurreservaat beschikt zelfs over drie stations.
Melkouwen is een klein gehucht bij Berlaar en ligt op het spoortraject tussen Lier en Aarschot. Wil je naar Muizen, kies dan de richting Mechelen. Om Wolfstee (Grobbendonk) te bereiken moet je naar de Kempen over het traject Lier-Herentals.
Is er ergens een station met een meer aanlokkelijke naam dan Kijkuit? Je treft het op het spoortraject tussen Antwerpen en de Nederlandse grens en is een van de drie stations die de gemeente Kalmthout rijk is. Kijkuit lijkt een naam die bepaalde verwachtingen oproept. Verwachtingen naar wat of wie?
Charmante stationnetjes
Helaas zijn veel kleine, charmante stationnetjes verdwenen, gesloten of zijn de gebouwen in privéhanden overgegaan. In dat laatste geval mag je eventueel nog hopen dat de privébezitter ruimte biedt voor horeca. Dan krijgt de plek toch weer ruimte voor ontmoeting, zoals in veel stationsbuffetten, zaliger gedachtenis.
Al te vaak wordt een stationnetje vervangen door enkele afdakjes waar je kunt schuilen tegen regen en gure weersomstandigheden. In de buurt van die afdakjes aka schuilhokjes hoort tegenwoordig uiteraard een stilzwijgende ticketautomaat. Dan toch liever een vriendelijke of zelfs norse spoorambtenaar die ‘coupons’ verkoopt van achter een loket waar de verstaanbaarheid niet altijd ideaal is.
Buitenland
Of het in het buitenland beter gesteld is met de stations? Twee uiteenlopende voorbeelden een stevige treinreis van hier. Uit Finland onthoud ik alvast de leuke, vaak bebloemde stations in de halteplaatsen langs waar de trein van Zuid naar Noord zoeft (en omgekeerd). Van Helsinki naar Rovaniemi, zeg maar om de Kerstman te bezoeken bijvoorbeeld
Langsheen de Trans-Siberische Spoorweg – die momenteel iets minder populair is – is het vooral de drukte op de perrons die opvalt. Iedere keer dat die fameuze trein halt houdt (ongeveer om de 3 uur) worden de reizigers opgewacht door plaatselijke handeldrijvers die hen culinair willen verwennen tijdens hun dagenlange treinreis. Zelf bereide limonade of fruitsap, al dan niet gedroogde vis, gebak uit de eigen oven, schotels waarvan je de inhoud niet begrijpt omwille van de taalbarrière,.. . Helaas is de provodnik (treinbegeleider) ook geen taalvirtuoos. Ongewoon misschien die kortstondige lokale marktjes op het perron, maar best gezellig ook al duurt de stop maar een kwartiertje.
Het handel drijven verloopt overigens in twee richting: sommige treinreizigers laten zich evenmin onbetuigd. Hangend uit de treinramen verkopen ze “de laatste mode” uit het mijlenverre Moskou aan de omstaanders op het perron: schoenen, jurken, handtassen … En er duikt ook al eens een doos wodka op…
Zo zie je maar hoe stations kleur krijgen; bijvoorbeeld met bloemen of met “marktkramers” binnen en buiten de trein. In afwachting dat vooral onze kleinere stations weer levendiger worden treinen we verder langs plekken met ongewone, uitnodigende namen. Op de trein verlang ik alleen maar een rustig plekje om te lezen of om een stukje als dit te schrijven.
Dromend van verre treinreizen is het uiitkijken dat ik de halte Kijkuit niet mis. Van daaruit wil ik wandelen over de Kalmthoutse Heide
Geef een reactie