Al wandelend in Vlaamse gemeenten, of ze nu Zichem, Zonhoven of Zoutleeuw heten, stelde ik node vast dat er zowel bank-rijke als bank-arme locaties zijn. Ja, het aantal bankkantoren is drastisch gekrompen, maar dat boeit de genietende wandelaar nu even niet. Het gaat ons wandelaars om de zit-banken. Afhankelijk van leeftijd, fysieke conditie, afgelegde kilometers of het gewicht van de eventueel meegezeulde picknick of ander toebehoren wil die wandelaar onderweg ook wel eens pauzeren. Bij voorkeur pauzeren wanneer het de wandelaar past.
Pauzeren kan op een uitnodigend terras, maar misschien ook wel op de oevers van een riviertje, met zicht op een indrukwekkend monument of onder een schaduwrijke boom. In stadsparken wil dat meestal wel lukken en in natuurgebieden ook. Soms is er ook een ruim aanbod aan picknicktafels, zoals op de Vesten in Ieper bijvoorbeeld.
Zitbanken zijn evenwel niet alleen belangrijk wanneer de wandelaar uit het beeld van de modale stadsflaneerder is, maar ook op langs volkrijkere pleinen en straten. Soms durf ik wel eens te denken dat in sommige steden zitbanken thuishoren in de categorie ‘te mijden’. Zo zeldzaam zijn daar die houten, metalen of plasticstructuren waarop jij en ik graag even gaan zitten, ook al is de aangeboden ondergrond hard. Soms heb ik nog stoutere gedachten en durf ik te denken dat de plaatselijke overheid de wandelaars naar de horeca wil stuwen via het ontbreken van publieke zitmogelijkheden. Maar laat dat een stoute gedachte blijven…
Aarschot, Diksmuide, Gent, Geraardsbergen en Ieper zijn mooie voorbeelden van steden waar de benen, ruggen en voeten van wandelaars verwend worden middels een ruim aanbod aan publieke ondersteuning van deze lichaamsonderdelen. Zitbanken zijn er bijvoorbeeld in het midden van de Aarschotse Grote Markt , net als bij de Demer of elders in de stad. Ook op de oevers van de Hanzamevaart in Diksmuide, in de Genstse stadskern en parken moet de wandelaar niet lang zoeken naar dit soort van ‘ruggensteun’.
Dat er in Galmaarden op de oever van de Mark dan weer geen zitbanken staan tussen de koeienvlaaien, dat is iets waar iedere wandelaar zich bij kan neerleggen; niet letterlijk natuurlijk.
Zitbanken onderweg zijn overigens niet alleen rugsteunend of lichaamsverzorgend; ze kunnen ook erg praktisch zijn. Picknicken, dat ligt voor de hand. Maar je wil ook wel eens de achtergrondinformatie in je wandelgids lezen of het bijhorende kaartje raadplegen. Gewoon genieten van zon, schaduw of een weldoend zacht briesje, dat kan natuurlijk ook.
Dames en heren van de overheid weet dat voldoende zitbanken tot tevredenheid bij de klant/wandelaar leidt. En tevreden klanten die keren altijd terug.
Geef een reactie